Obudowana w 1596 roku (data na szczycie wschodnim, odnosząca się również do daty konsekracji świątyni). Z tego okresu pochodzą; attyka powtarzająca schemat śląskiej attyki wczesnorenesansowej, portal kruchty oraz sgraffita na ścianach zewnętrznych. Data 1712 na chorągiewce sygnaturki wskazuje kolejny etap rozbudowy kościoła, który był ponadto restaurowany w końcu XIX wieku i remontowany w 1966 roku. Kościół pierwotnie był jednonawowy. Obecna budowla jest orientowana, wzniesiona z kamienia łamanego, na planie krzyża greckiego. Dach kościołu jest dwuspadowy, na skrzyżowaniu korpusu z transeptem znajduje się sześcioboczna drewniana wieżyczka. Wnętrze nakryte jest sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Elewacje ozdobione są geometryczną dekoracją sgraffitową, a od zachodu bogaty renesansowy portal. We wnętrzu znajdują się rzeźba św. Anny Samotrzeciej i nagrobki XVI-XVII w. Pomiędzy kościołem a pałacem istniała niegdyś bezpośrednia komunikacja. Plan krzyża greckiego może wskazywać na jego funkcję nekropolii rodowej.